Παρατηρώ το αξιοθρήνητο πανηγύρι της Τήνου και δεν μπορώ να αποφύγω την προφανή αναλογία: Όλο το μεταπολιτευτικό σύστημα χτίστηκε πάνω στο μοντέλο “Παναγιά του Σουμελά”. Εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί (ψηφοφόροι) φορτωμένοι με τάματα και δωρεές (ψήφους) εκλιπαρούν για την επίλυση του προσωπικού τους δράματος (διορισμός, κρεβάτι σε κλινική του ΕΣΥ, νομιμοποίηση αυθαιρέτου, διαγραφή προστίμων). Ο ιερέας (βουλευτής) αναλαμβάνει προσωπικά τη διαμεσολάβηση με το Θεό (εξουσία) και όλη η πλάση συνεχίζει το νωχελικό της δρόμο, σύμφωνα με τους ουράνιους νόμους και τους εν τη Γη τοποτηρητές τους (κοινοβούλιο, αστυνομία, δικαιοσύνη, ΜΜΕ, συνδικαλιστές). Ακόμη και το κιτς σκηνικό παραμένει το ίδιο. Γκλαμουρόχλιδοι πολιτικοί γόνοι χτυπούν φιλικά την πλάτη των “πιστών” και μοιράζουν, αντί εξωφρενικού υπερτιμήματος, ιμιτασιόν εικονίτσες, αγιόξυλα και χαϊμαλιά (βλ. ελληνικό κοινωνικό κράτος), και βέβαια μακροπρόθεσμες επιταγές μεταθανάτιας σωτηρίας. Το γονατιστό ποίμνιο είναι ευτυχισμένο, ακόμη και μέσα στη δυστυχία του. Κι άμα θυμώνει πού και πού, δεν πειράζει. Ένα χριστοκάντηλο πάνω, μία γαμωτημπαναγιάμου κάτω, τα επιτρέπει και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Για τυχόν υπερβολές, υπάρχει πάντα καβάτζα η οργή του Θεού και οι δέκα πληγές του Φαραώ (ανθρωποφάγοι Τούρκοι, πτώχευση, χούντα κ.λπ.).
Όμορφη δημοκρατία, αγγελικά πλασμένη. Αρκεί τα πρόβατα να παραμένουν στα τέσσερα.
Όμορφη δημοκρατία, αγγελικά πλασμένη. Αρκεί τα πρόβατα να παραμένουν στα τέσσερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου